Subcampo concentrationis Kamenz etiam officinam vitreariam comprehendebat. Societas Daimler-Benz AG in Kamenz filiam habebat sub nomine ficticio 'Elster GmbH', quae producta ad apparatum bellicum pertinentia, ut partes motorum, fabricabat. Ibi captivi ad laborem cogebantur. Condiciones operis atrocissimae ac inhumanae erant. Captivi calcariis sclopetorum ad laborem impellebantur, et qui viribus defecerant in angulo aulae deponi solebant. 

Operis captivorum in officina vitrea usus ab ingeniario laboris Lenhardt ordinabatur atque observabatur. Captivi mane hora sexta e campo educebantur atque in area officinae collocabantur. Tempus laboris duodecim horarum erat, ab hora sexta matutina usque ad horam duodevicesimam vespertinam. Custodia in officina vitrea ex saltem quadraginta quinque hominibus SS constabat, et labor sub praefectura centurionis exercebatur.

R. Vignon, testis temporis, in relatione sua narravit: Ante festum Nativitatis ad officinam in oppido Kamenz post iter satis longum ducti sumus. In duas partes secundum artem nostram divisi sumus — montatores, tornatores, electrarii — altera turma noctu, altera interdiu laborabat. 

Saepe signum aerium datum est, quo labor intermittebatur. Omni secunda hebdomade unum diem dominicum liberum habuimus.

Evacuatio mense Februario anni MCMXLV in Bavariam incepta est, postquam Exercitus Ruber flumen Lusatiae Nissae transgressus est. Gestapo Dresdensis praecepit ut captivi pedibus ad oppidum Penig ducerentur. Penig erat subcampo concentrationis Buchenwald, condicionibus simillimis illis Kamenzensis. Sed manifestum erat id propositum attingi non posse. Nihilominus ducenti ad ducenti viginti deportati die XXIV Februarii iter ad Penig susceperunt.

Ob falsas informationes de condicionibus in Penig et mutationem mandatorum Dresdensium deportati retrorsum redire et Kamenz repetere coacti sunt. Sine calceis captivi in Kamenz redierunt ibique corpora aliorum captivorum invenerunt, qui in oppido relicti erant. Deportati in Kamenz retenti sunt usque ad ultimam evacuationem. Qui morbum nuntiavit, a custodibus necatus est. Ex testimoniis constat in Kamenz aliquam resistentiam exstitisse, quae in actibus solidaritatis manifesta fuit. 

Res extra campum saltem vicinis locorum manifestae factae sunt. Custodes tamen curabant ne quis propius accederet. Aperte tamen videri poterat quomodo captivi ad laborem compellerentur et quomodo corpora mortuorum regulariter reducerentur. De campo et de iis quae visa erant in urbe Kamenz loqui vetitum erat, poenis etiam detentionis minitantibus. Hoc praeceptum praecipue a praefecto campi Wilhelmo Wirker confirmabatur, cum de condicionibus quaereretur. 

Calumniae, ut dicebatur, sola fama erant, et neminem in campo mori affirmabatur. Nihilominus nonnullis incolis contigit cibum clam in campum et ad columnas captivorum inferre. Pro his beneficiis saepe parvas res acceperunt, ut sculpturas aut alia manu facta dona. Praeter has parvas humanitatis significationes plerique incolae a campo Herrentalis se abstinuerunt. Nec a proxima ecclesia nec a clericis ulla protestatio facta est. Incolae civitatis omnino clauso animo ad res apertas se habebant.

Die X mensis Martii anni MCMXLV omnes captivi ad Dachau duci debebant. Prius tamen quam iter inciperet, ii qui iter pati non poterant interfecti sunt. Inter DCLXC captivos praecipue captivi bellici numerabantur; numerus captivorum Iudaeorum non certo definiri potuit. Magna pars erat Gallorum, Russorum et Italorum. Transportatio sex dies duratura erat, per Bohemiam et Mauthausen ad Dachau perficienda. Deportati per plures horas sub pluvia et frigore steterunt, et qui collapsi sunt in plaustra coniecti sunt. 

Post aliquam moram captivi ad stationem ferriviarum Wiesa ducti sunt, ubi in angustissimos currus compulsi sunt ut ad Dachau mitterentur. In itinere currus relinquere non licebat, neque cibus satis suppeditabatur. Nonnulli effugere conati sunt frustra, cum tramen in Bohemia subsisteret. Secunda statio facta est post incursiones aerias Americanorum. In itinere complures mortui sunt. In Mauthausen tramen productum est, et die XVI mensis Martii MCMXLV captivorum multitudo Dachau pervenit. Ibi etiam plures ex captivis Kamenzensibus mortem invenerunt.

Postquam captivi abducti erant, cohors Italica operariorum in campum adducta est ut eum purgaret. Testes cinerem album atque ossa humana apud caldaria viderunt. 

Eadem reliquia etiam in purgamentis officinae reperta sunt. Gestapo civibus interdixit ne quid de iis rebus, quas in campo viderant, loquerentur.