Θέση σε σχέση με την πόλη

Στο νότιο τμήμα της πόλης Καμεντς εκτείνεται η κοιλάδα Χερεντάλ. Αποτελεί μέρος του μεσαιωνικού αστικού πυρήνα, ωστόσο βρίσκεται εκτός του κέντρου της πόλης, όπου βρίσκονται η εκκλησία της Αγίας Μαρίας, το δημαρχείο και η αγορά. Η περιοχή Χερεντάλ βρίσκεται έξω από τα τείχη της πόλης και χαρακτηρίζεται από μορφολογία κοιλάδας και πλαγιάς. 

Η οδός Βία Ρέγια, ως εμπορικός δρόμος που διέσχιζε το Χερεντάλ, εξασφάλιζε την άμεση σύνδεση με την πόλη. Επιπλέον, η περιοχή διακρίνεται από το ρέμα «Μακρύ Νερό», το οποίο εκβάλλει τελικά στον ποταμό Μαύρη Έλστερ.

Η πόλη Καμεντς αναφέρεται για πρώτη φορά σε έγγραφα το έτος 1225. Η κοιλάδα χρησιμοποιούνταν ανέκαθεν ως παρακαμπτήρια διαδρομή του υψιπέδου, στον δρόμο προς το κάστρο των αρχόντων του Καμεντς και, συνεπώς, προς τον πρώτο αστικό οικισμό ή προς την Άνω Οδό με κατεύθυνση το Μπάουτσεν για τα χωριά που βρίσκονταν νότια της Καμεντς. Το όνομα «Χερεντάλ» αναφέρεται στην ιδιοκτησία των αρχόντων του Καμεντς, οι οποίοι έχτισαν στο εσωτερικό της κοιλάδας, κοντά στο ρέμα Μακρύ Νερό, τον μύλο των αρχόντων. 

Αφού η κοιλάδα αναφέρθηκε για πρώτη φορά το 1434, κατά την ανασύσταση της πόλης Καμεντς, η πλαγιά της κοιλάδας προς την πλευρά της πόλης εντάχθηκε στα οχυρωματικά έργα της. Οι άρχοντες του Καμεντς έχασαν τότε τις ιδιοκτησίες τους υπέρ της πόλης. Έκτοτε, οι υφαντουργοί εκμεταλλεύτηκαν την ευνοϊκή θέση της πλαγιάς για το στέγνωμα των υφασμάτων τους, στήνοντας πλαίσια υφασμάτων στην περιοχή. Το 1584 ο μύλος των αρχόντων παραχωρήθηκε αρχικά με μίσθωση στη Μονή Μαρίενστερν, προτού το 1702 αγοραστεί από το δημοτικό συμβούλιο. Από τότε ο μύλος ανήκε στην πόλη και από το 1745 αναφερόταν ως «δημοτικός μύλος». Στα τέλη του 18ου αιώνα, τον μύλο χρησιμοποίησαν λευκοβαφείς τεχνίτες.

Στο πλαίσιο της εκβιομηχάνισης, πέντε επιχειρήσεις της κλωστοϋφαντουργίας εγκαταστάθηκαν στην κοιλάδα Χερεντάλ, αξιοποιώντας τις ευνοϊκές υποδομές της περιοχής. Αυτές αποτέλεσαν την απαρχή της ιστορίας της κοιλάδας Χερεντάλ ως σημαντικού οικονομικού κέντρου.

Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονταν, για παράδειγμα, ο μύλος των αρχόντων, ο οποίος πωλήθηκε από την πόλη το 1831, καθώς και ο μύλος Ράινχαρντ, που το 1855 μετατράπηκε σε υφαντουργία με την επωνυμία Müller και Arnold.

Ο υφαντουργός μάστορας Γιόχαν Φρίντριχ Γκότλομπ Χίλμαν αγόρασε τον μύλο των αρχόντων και τον μύλο Γκύτερς και τους ανέπτυξε σε επιχείρηση, η οποία το 1937 αγοράστηκε εν μέρει από τον κλωστοϋφαντουργό Νόσκε και αργότερα αποτέλεσε τον χώρο του εξωτερικού στρατοπέδου συγκέντρωσης Χερεντάλ.